मी चालतोय एकट्यानेच माझीच वाट...
रस्ता मोकळाठाक आहे,
अगदी चिटपाखरूंही दिसत नाही.
पण असं असतानाही,
मी चालतोय एकट्यानेच माझीच वाट...
वळणं येतायेत अन जातायेतही,
अगदी आडोशाला काही दिसत नाही.
पण असं असतानाही,
मी चालतोय एकट्यानेच माझीच वाट...
संकटाचा सूर्य तेवत आहे इथंही,
सावलीला कुठं थांबावं असं ठिकाण नाही.
पण असं असतानाही,
मी चालतोय एकट्यानेच माझीच वाट...
समोर क्षितिज वाकुल्या दाखवतंयही,
पण कवेत येईल इतक्या सहज वाटत नाही.
पण असं असतानाही,
मी चालतोय एकट्यानेच माझीच वाट...
शेवटी एकच आशा आहे लागेल असंही एक गाव,
जिथे भेटतील मला असंख्य हातांची साथ...
म्हणूनच असं असतानाही,
मी चालतोय एकट्यानेच माझीच वाट...
गणेशदादा शितोळे
(१६ ऑक्टोबर २०१७)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा