माझ्या मनातलं...!!!

कितीही फेसबुक, व्हाट्सअप, ट्विटर या सोशल नेटवर्किंग साईट्स किंवा मोबाईल फोन आहेत असं म्हटलं तरी मित्रमैत्रीणींसोबतचा गप्पांचा कट्टा तो कट्टाच....! महाविद्यालयीन शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर हा कट्टा उपलब्ध नसल्यानं मित्रमैत्रीणींसोबतच्या गप्पा राहून गेल्यासारखं होतं. अधूनमधून भेटी होत राहिल्या तरी तितकाशा गप्पा होत नाहीतंच अन त्यातही आपल्यातला लेखक/कवी कुठेतरी हरवल्याची खंत वाटली. म्हणूनच आपल्या लेखनाला तरी न्याय देण्यासाठी मी या ब्लॉग कट्ट्यावर पाऊल टाकलं. माझ्या या छोट्याश्या प्रयत्नातून शोधत आहे माझीच हरवलेली शब्दांची मोरपिसं...!!!!!

मंगळवार, २४ ऑक्टोबर, २०१७

दोन घोट रिचवले म्हणून…!!!

दोन घोट रिचवले म्हणून,
दुःख कमी होतं असं असतं का..?
खरंच का दुःख विसरणं,
इतकं सहज आणि सोपं असतं का..?


बैठकीत बसून ग्लास मोकळे झाले की,
खरंच दुःख हलकं होत असतं का..?
स्वतःच स्वतःच्या जीवाला त्रास केली म्हणजे
दुःखाचं वादळ एका प्याल्यात शमतं का..?


सुखदुःखात जुनं अन नवं,
काही काहीच नसतं...
फक्त जखमा जून्या असल्यातरी नव्याने विव्हळतात
पण म्हणून घोटभर पिल्याने जखमांचं विव्हळणं थांबतं का..?


एकमात्र नक्की खरं आहे,
दुःख एकमेकांना सांगितले की लढण्याचं बळं येतं...
पण म्हणून दुःख एकमेकांना सांगायलाही,
ग्लासाच्या बैठकीत रंगावंच लागतं का..?


दुःख विसरायला खरंच,
दोन घोटांना रिचवायला लागतंच का..?
मनाचं ओझं वाटायला,
क्षणभर का होईना बैठकीला हजर रहावंच लागतं का..?



गणेशदादा शितोळे
(२४ ऑक्टोबर २०१७)





कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा