माझ्या मनातलं...!!!

कितीही फेसबुक, व्हाट्सअप, ट्विटर या सोशल नेटवर्किंग साईट्स किंवा मोबाईल फोन आहेत असं म्हटलं तरी मित्रमैत्रीणींसोबतचा गप्पांचा कट्टा तो कट्टाच....! महाविद्यालयीन शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर हा कट्टा उपलब्ध नसल्यानं मित्रमैत्रीणींसोबतच्या गप्पा राहून गेल्यासारखं होतं. अधूनमधून भेटी होत राहिल्या तरी तितकाशा गप्पा होत नाहीतंच अन त्यातही आपल्यातला लेखक/कवी कुठेतरी हरवल्याची खंत वाटली. म्हणूनच आपल्या लेखनाला तरी न्याय देण्यासाठी मी या ब्लॉग कट्ट्यावर पाऊल टाकलं. माझ्या या छोट्याश्या प्रयत्नातून शोधत आहे माझीच हरवलेली शब्दांची मोरपिसं...!!!!!

शनिवार, १४ नोव्हेंबर, २०१५

सारखं सारखं फेसबुक व्हाट्स अप वापरताना सुचलेली काही शब्दांची मोरपीसं...

सांगायचं प्रत्येकाला काहीतरी थोडंस एक मित्र म्हणून....



फेसबुक व्हाट्स अप वर राहू नका
नुसतःच ऑनलाईन असतो दाखवायला म्हणून.....
काहीतरी पोस्ट्स करत जा...
दुसर्‍याच्या फाॅरवर्डही स्वतःच्या म्हणून...

मोबाईल मधे फक्त सेल नंबर
नुसतःच नका ठेवू सेव्ह करुन...
कधीतरी फोनही करत जा...
आमची आठवण आली म्हणून....

होता एक काॅलेज कट्यावर भेटलेला मित्र म्हणून....
नुसतःच नका लक्षात आहे दाखवून...
कधीतरी आठवण काढलेल्या कळू द्या...
आम्हालाही उचक्या द्या लागून....

आहे आपल्यात सुंदर नात्याचे बंध
जगाला नुसतःच नका दाखवून...
कधीतरी आयुष्यात नाती जपा...
नात्यातल्या प्रत्येक पदराला बघा निभावून...

फ्रेन्ड्स फाॅरेव्हर म्हणणं चालत नाही
नुसतःच फ्रेण्डशिप बॅण्ड बांधून...
कधीतरी आयुष्य मैत्रीसाठी जगा...
दिल दोस्ती दुनियादारी करून...

प्रेम आहे आपल्यात हे चालत नाही
नुसतःच फक्त दुसर्‍याला दाखवून...
कधीतरी वाटू द्या होतं प्रेम केलेलं....
एकदा तरी आयुष्यात कोणाच्या प्रेमात पडून...

शब्दांची गुंफता गाठ कवितेची...
नुसतःच दाखवायचं नव्हतं कविता लिहतो म्हणून....
सांगायचं होतं इथल्या प्रत्येकाला काहीतरी थोडंस...
आयुष्यात भेटलेला एक मित्र म्हणून....




गणेश दादा शितोळे
(१४ नोब्हेंबर २०१५)


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा