|
.
. दरवर्षी जसं जातंच तसं म्हणता येणार नाही, परंतु हेही वर्षे मावळतीच्या सूर्यास्ताकडे झुकले आहे. उद्याचा सूर्य नवी पहाट नवी चेतना घेण्यासोबत नवीन वर्षही घेऊन येणार आहे. नुकताच उद्योग विश्वात प्रवेश केल्याने वर्षसमाप्तीपूर्वी ताळेबंदाची काम केली जातात तशाच प्रकारे या मावळत्या वर्षाचा ताळेबंद करायला बसलो आहे. ३६४ दिवसाची पाने पलटून आज शेवटचे पान आले. आयुष्याची ही रोजनिशी उलटून पहायला सुरवात केली की अनेक बर्यावाईट आठवणी जाग्या झाल्या. अनेक माणसांच्या भेटी डोळ्यासमोर तरळून गेल्या. पण सगळं काही नियमित वाटलं. दरवर्षी सारखं यात फारसा बदल जाणवला नाही तरी या वर्षाने आनंदाचं नव विश्व दिलं. या वर्षीत असाच आनंद देणारी अनेक माणसं भेटली. काही जुनी पानं गळूनही गेली अन काही नवीन मैत्रीची पालवीही फुटली. पण या सगळ्या भाऊगर्दीत एक माणूस मात्र मला खरा #आनंदयात्री भासला. अजय भोसले सर. . या वर्षीच्या सुरवातीला या माणसाची भेट झाली अन एस ए पी नावाच्या नवीन आनंदाच्या माध्यमाचीच जणू भेट झाली. यात प्रायमस टेकसिस्टम्सचाही तितकाच वाटा आहे, ज्यामुळे या आनंदयात्रीशी माझी भेट झाली. प्रायमस टेकसिस्टम्स बद्दल काय बोलायचं अन काय नाही. आज प्रायमस ने काय दिलं असा प्रतिप्रश्न कुणी विचारला तर एका शब्दात उत्तर देईल. जग. प्रायमसने एक वेगळंच विश्व दिलं. ज्या विश्वात फक्त एस ए पी आहे अन एस ए पी संबंधित लोक. या लोकांसोबत या वेगळ्या विश्वात आनंद, समाधान शोधण्याचा प्रयत्न म्हणजे एस ए पी कन्सल्टींग. हे विश्वच इतकं वेगळं आहे की इथं दुसरा विचार पण मनाला शिवत नाही. अगदी स्वतःशीच बोलताना सुद्धा एस ए पी साथ सोडत नाही. ऑक्सिजनची खरेदी अन कार्बन डाय ऑक्साईड ची विक्री हा विचार केवळ एस ए पी च मनात आणू शकते. . प्रायमसने हे वेगळे विश्व दिले. हे वेगळे क्षेत्र दिले. जिथे मला माझा वेगळा ठसा उमटू देण्याची संधी दिली. सोबत विविधांगी व्यक्तीमत्वांना भेटत एक वेगळा अनुभव मिळाला. जिव्हाळ्याची माणसं मिळाली. या सर्वात महत्त्वाची भूमिका बजावली ती अजय भोसले या व्यक्तीमत्वाने. १ फेब्रुवारी चा मी आणि ३१ डिसेंबर चा मी या दोन व्यक्तिमत्वातील फरकाला घडवणारा व्यक्ती म्हणजे अजय सर. शिक्षक, गुरू म्हणण्यापेक्षा विद्यार्थ्याला मित्रत्वाची भावना जन्माला घालून एसएपीशी मैत्री करायला शिकवणारा हा अवलिया माणूस भेटला म्हणून तो मला आनंदयात्री भासतो. आनंदयात्री या करता की नवीन गोष्टीतही आनंद घ्यायला शिकवत या आनंदाच्या प्रवासात कधी वाटाड्या तर कधी सहप्रवासी होणे हे फार थोड्या लोकांना जमतं. म्हणूनच स्वप्निल जोशीच्या पुणेरी भाषेतील हा आनंदयात्री मला #मितवा सारखाच वाटतो. . तो मित्र आहे, तो तत्वज्ञ आहे, तो वाटाड्या आहे, . मित्र या करता की आंतर्वासियता प्रशिक्षण काळात हा माणूस शिक्षक कधीच वाटला नाही. एक मित्र ज्या अधिकाराने सांगतो अशा मित्रत्वाच्या भावनेतून या माणसाने प्रत्येक गोष्ट सांगितली शिकवली. . तत्वज्ञ याकरता की या माणसात नम्रता, संयम अशी बरीच तत्वे शिकण्यासारखी मिळाली. कोणत्याही गोष्टीच्या खोलापर्यंत जाऊन शेवटपर्यंत पोहचेपर्यंत प्रयत्न करत रहाणे ही गोष्ट सहजासहजी माणसात सापडत नाही. ती मला पुर्णपणे शिकणे अजून तरी शक्य झालं नाही. पण त्या दिशेने प्रयत्न करण्यास एक दिशा मिळण्यास मात्र अजय सर निमित्त ठरले हे नक्की. . वाटाड्या या करता की १ फेब्रुवारीला आलेल्या मला एसएपी हे विश्वच नवीन होतं. अशा माझ्या सारख्याच अनेकांना आपल्या आयुष्याला योग्य दिशा दाखवणारा भेटणेही तितकेच महत्त्वाचे असते आणि अजय सरांनी ती भूमिका बजावत आजवर अनेकांना एसएपी विश्वाची वाट दाखवली. . या वर्षीचा ताळेबंद करताना या अशा आनंदयात्री सोबतचा हा प्रवास तसाच पुढील वर्षाच्या पानवर सुरू रहावा हीच सदिच्छा आहे.
गणेशदादा शितोळे
(३१ डिसेंबर २०१६)
|
माझ्या मनातलं...!!!
कितीही फेसबुक, व्हाट्सअप, ट्विटर या सोशल नेटवर्किंग साईट्स किंवा मोबाईल फोन आहेत असं म्हटलं तरी मित्रमैत्रीणींसोबतचा गप्पांचा कट्टा तो कट्टाच....! महाविद्यालयीन शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर हा कट्टा उपलब्ध नसल्यानं मित्रमैत्रीणींसोबतच्या गप्पा राहून गेल्यासारखं होतं. अधूनमधून भेटी होत राहिल्या तरी तितकाशा गप्पा होत नाहीतंच अन त्यातही आपल्यातला लेखक/कवी कुठेतरी हरवल्याची खंत वाटली. म्हणूनच आपल्या लेखनाला तरी न्याय देण्यासाठी मी या ब्लॉग कट्ट्यावर पाऊल टाकलं. माझ्या या छोट्याश्या प्रयत्नातून शोधत आहे माझीच हरवलेली शब्दांची मोरपिसं...!!!!!
शनिवार, ३१ डिसेंबर, २०१६
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)

कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा