कविता...!!!

 

कधीकधी नव्हे तर कायमच,
कविता आपलेच शब्द बोलतात...
कधी कोणाला बोलायचे राहून गेलेले,
आपलेच शब्द व्याजासह आपल्याच परत देतात...

कधी एकटेपणाता हरवलेली वाट,
आठवणींच्या देशात पुन्हा शोधून देतात...
कधी मनात खोलवर रुतलेल्या जखमा,
हळूवार फुंकर घालून बर्‍या करतात....

कधी प्रेमाच्या गोष्टी तर कधी मैत्रीची आठवणी,
चहाच्या घोटासोबत ताज्या करून जातात...
जुनेच भास असलेले सर्वकाही,
क्षणात भेट घालून देतात...

कविता ह्या अशाच असतात,
निर्जीव शब्दांतही श्वास भरतात...
अन वाचता वाचता नकळत आपल्याशी,
विश्वासाचे वेगळे नाते गुंफत जात असतात...

गणेश दादा शितोळे
(८ नोव्हेंबर २०१६)