माझ्या मनातलं...!!!

कितीही फेसबुक, व्हाट्सअप, ट्विटर या सोशल नेटवर्किंग साईट्स किंवा मोबाईल फोन आहेत असं म्हटलं तरी मित्रमैत्रीणींसोबतचा गप्पांचा कट्टा तो कट्टाच....! महाविद्यालयीन शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर हा कट्टा उपलब्ध नसल्यानं मित्रमैत्रीणींसोबतच्या गप्पा राहून गेल्यासारखं होतं. अधूनमधून भेटी होत राहिल्या तरी तितकाशा गप्पा होत नाहीतंच अन त्यातही आपल्यातला लेखक/कवी कुठेतरी हरवल्याची खंत वाटली. म्हणूनच आपल्या लेखनाला तरी न्याय देण्यासाठी मी या ब्लॉग कट्ट्यावर पाऊल टाकलं. माझ्या या छोट्याश्या प्रयत्नातून शोधत आहे माझीच हरवलेली शब्दांची मोरपिसं...!!!!!

मंगळवार, ५ एप्रिल, २०१६


आयुष्याच कधी होऊन गेलंय एस ए पी एम एम...




एस ए पी ला अॅडमीशन घेऊन,
वाटलं बसवू आयुष्यात काहीतरी जम...
पण एक नक्की रोज एस ए पी शिकता शिकता समजणारही नाही,
आयुष्याच कधी होऊन जाईल एस ए पी एम एम...

एस ए पीच्या मोड्युलची लिस्ट पाहिली तेव्हा पडला होता प्रश्न,
एस ए पी चा अवघड आहे सगळ्या मोड्युल इंटिग्रेशनचा गेम...
अन आता मोड्युल - टी कोडच्या वाढत्या गर्दीत समजलंच नाही,
आयुष्याचं कधी होऊन गेलंय एस ए पी एम एम...

कधी घेतलंय मनावर आज काही नवीन शिकायच तर,
कधी कोणती एरर येईल कशाचा नाही नेम....
अन रोजच प्राॅब्लेम सोडवत सोडवत समजलंच नाही,
आयुष्याचं कधी होऊन गेलंय एम एम....

कितीही वेळा त्याच त्याच स्क्रीन पाहिल्या तरी,
प्रत्येक वेळी तयार करताना पिओ वाटती सेम सेम...
अन रोज रोज त्याच सायकल पूर्ण करत समजलंच नाही,
आयुष्याचं कधी होऊन गेलंय एस ए पी एम एम...

खुप प्रयत्नानंतर झालीच एखादी अडकलेली सायकल पूर्ण,
तर उशीर झालेल्याचाही कधी वाटत नाही मग गम...
कारण एस ए पी ला अॅडमीशन घेऊन समजलंच नाही,
आयुष्याचं कधी होऊन गेलंय एस ए पी एम एम....


गणेशदादा शितोळे
(४ एप्रिल २०१६)


1 टिप्पणी: