माझ्या मनातलं...!!!

कितीही फेसबुक, व्हाट्सअप, ट्विटर या सोशल नेटवर्किंग साईट्स किंवा मोबाईल फोन आहेत असं म्हटलं तरी मित्रमैत्रीणींसोबतचा गप्पांचा कट्टा तो कट्टाच....! महाविद्यालयीन शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर हा कट्टा उपलब्ध नसल्यानं मित्रमैत्रीणींसोबतच्या गप्पा राहून गेल्यासारखं होतं. अधूनमधून भेटी होत राहिल्या तरी तितकाशा गप्पा होत नाहीतंच अन त्यातही आपल्यातला लेखक/कवी कुठेतरी हरवल्याची खंत वाटली. म्हणूनच आपल्या लेखनाला तरी न्याय देण्यासाठी मी या ब्लॉग कट्ट्यावर पाऊल टाकलं. माझ्या या छोट्याश्या प्रयत्नातून शोधत आहे माझीच हरवलेली शब्दांची मोरपिसं...!!!!!

रविवार, ७ जानेवारी, २०१८


एका संध्याकाळी मग्न तळ्याकाठी....

रोजच्या कटकटीच्या जगण्याचा,
द्यावा राजीनामा आयुष्याकडे....
अन भोवतालंच सर्व विसरून जाऊन बसावे
एका संध्याकाळी मग्न तळ्याकाठी....

जावं आयुष्यातला थोडा वेळ काढून
एका संध्याकाळी मग्न तळ्याकाठी...
मनाला तृप्त करणारा
एक निवांत मोकळा श्वास घेण्यासाठी....

मावळतीला झुकलेला सूर्य डुंबताना पहात
हरवलेले आयुष्य शोधण्यासाठी...
एक संध्याकाळी निवांत वेळी
जावून बसावं मग्न तळ्याकाठी...

संथ पाण्यातलं प्रतिबिंब पाहून
थोडा आयुष्याचा हिशोब करण्यासाठी...
एक संध्याकाळी निवांत वेळी
जावून बसावं मग्न तळ्याकाठी...

शहारणारी थंडगार हवा चाटून जाईल अंगाला
मनालाच जणू हुडहुडी भरण्यासाठी....
एक संध्याकाळी निवांत वेळी
जावून बसावं मग्न तळ्याकाठी...

शेकोटी पेटवून उसळत्या ज्वाळांना बघत
आपलंच आपण आपल्यातंच हरवून जाण्यासाठी....
एक संध्याकाळी निवांत वेळी
जावून बसावं मग्न तळ्याकाठी...

जाईल नकळतपणे एक ठिणगी वेध घेत
आठवणींना जाग्या करण्यासाठी...
एक संध्याकाळी निवांत वेळी
जावून बसावं मग्न तळ्याकाठी...

कललेली मान हळूवार खांद्यावर सरकलेली
हातामध्ये आपलाच हात आपणंच घेण्यासाठी....
एक संध्याकाळी निवांत वेळी
जावून बसावं मग्न तळ्याकाठी...

गणेशदादा शितोळे
(०७ जानेवारी २०१८)
✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍✍


कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा