खरंच कधी कधी या मनाचं काही कळत नसतं...
खरंच कधी कधी
या मनाचं काही कळत नसतं...
आपण काय करतोय,
त्याचं त्यालाच कळत नसतं...
ओढ असते की अजून काही पण,
नकळत कुणीकडे धाव घेत असतं..
दुसर्याच्या विश्वात रमण्यासाठी,
सारखा सारखा हट्ट धरत असतं...
ते विश्व आपलं नाही अन नसणार,
खरंतर मनालाही ते ठावं असतं...
पण न राहूनही का कळेना,
मन तिकडेच धाव घेत असतं...
काय म्हणावे या मनाला,
स्वतःलाच काही सुचत नसतं,
काय सांगावे त्याला समजावत
आपल्यालाही समजत नसतं...
खरंच कधी कधी
या मनाचं काही कळत नसतं...
खरंच कधी कधी
या मनाचं काही कळत नसतं......
खरंच कधी कधी
या मनाचं काही कळत नसतं...
आपण काय करतोय,
त्याचं त्यालाच कळत नसतं...
ओढ असते की अजून काही पण,
नकळत कुणीकडे धाव घेत असतं..
दुसर्याच्या विश्वात रमण्यासाठी,
सारखा सारखा हट्ट धरत असतं...
ते विश्व आपलं नाही अन नसणार,
खरंतर मनालाही ते ठावं असतं...
पण न राहूनही का कळेना,
मन तिकडेच धाव घेत असतं...
काय म्हणावे या मनाला,
स्वतःलाच काही सुचत नसतं,
काय सांगावे त्याला समजावत
आपल्यालाही समजत नसतं...
खरंच कधी कधी
या मनाचं काही कळत नसतं...
खरंच कधी कधी
या मनाचं काही कळत नसतं......
गणेश दादा शितोळे
(१६ जून २०१५)
(१६ जून २०१५)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा